Pas aku umur pitung taun, bapak ibukku nukokno aku ambek adikku, Atit, celengan telu.
Celengane lucu-lucu, bentuk asu numpak jaran pink, omah putih biru ambek kucing numpak sapu terbang ndik ngarepe bulan bintang kuning. Celengan anti mainstream iki, gak standar bentuk pitik opo babi ngono.
Bendino ibukku ngekek’i kene duwik… selawe, seket opo satus repes. Mesti langsung kene lebokno celengan.
Ben minggu, duwike tak tokno kabeh. Tak tumplek ndik karpet, terus tak bagi-bagi. Duwik selawean, seketan ambek satusan tak klumpukno dewe-dewe. Maringono tak itungi. Kadang-kadang tak jupuk satus repes, gawe tuku permen opo krupuk upil pedes. Atit gak tau melok ngitungi duwik, tapi mesti nagih jatah permen ambek krupuk upil pedese.
Kiro-kiro rong wulan mari kene entuk celengan, koyok biasane aku ngetokno duwik, kate tak itung-itung meneh. Wuik, wis akeh, rek! Aku ngitung-ngitung duwik ambek mesam-mesem. Isok tak jupuk rodok akeh gawe tuku buku iki.
Umur sakmono iku aku ancene wis duwe koleksi buku lumayan akeh. Masiyo sik tas isok moco, tapi aku wis dadi kutu buku, opo ae tak woco. Gak mek buku anak-anak… koran, majalah sampek buku resep masakan tak woco kabeh. Sak onoke wis.
Nah, dino iku, mari ngitung-ngitung duwik, aku lungguh ndik sofa, terus tolah-toleh nggolek opo ae sing isok diwoco. Onok Juz ‘Amma ndik mejo cilik cedek sofa. Tak jupuk terus tak bukak asal-asalan. Tak woco.
Kecelakaanlah bagi pengumpat lagi pencela.
Yang mengumpulkan harta dan menghitung-hitungnya.
Mak Dheg! Jantungku rasane langsung mandheg. Yang mengumpulkan harta dan menghitung-hitungnya? Tak woco meneh….
…. Sesungguhnya dia akan benar-benar dilemparkan ke dalam Huthamah.
…. api yang dinyalakan….
… sesungguhnya api itu ditutup rapat di atas mereka….
….(sedang mereka itu) diikat pada tiang-tiang yang panjang.
Langsung tak tutup iku Juz ‘Amma. Ndredeg aku.
Bengi iku aku gak isok turu. Aku miring kanan, miring kiri, mlumah, mengkurep, mlumah meneh….
Kecelakaanlah bagi pengumpat lagi pencela. Yang mengumpulkan harta dan menghitung-hitungnya.
Aku ketok-ketoken gambar-gambar ndik komik siksa neraka sing tau digowo koncoku nang sekolah. Onok gambar wong-wong mudho mripate mentheleng…. Wong-wong iku dirante, dibakar, ilate digraji, gegere disetriko…. horror pol…..
Akhire aku lungguh ndik turon, terus ndungo… Bismillahirrohmanirrohim…. Tuhan, aku ojok mbok lebokno neroko, yo! Aku ini apik, gak tau nakal…. Ancene aku tau nggepuk Atit sepisan, tapi iku mergo areke sing nakal, duduk aku….. Aku gak eruh nek ngitung-ngitung duwik iku gak oleh…. Aku ojok mbok taleni terus dibakar, yo…. ojok disetriko pisan…. Terus dungoku tak tutup ambek siji-sijine dungo boso Arab sing aku apal… doa sebelum makan.
Maringono aku mapan meneh. Pikiranku rodok tenang mari ndungo. Pokoke aku tobat, gak katene ngitung-ngitung duwikku meneh.
Mari iku, kiro-kiro sebulanan aku gak ngitung-ngitung duwik, masiyo penasaran pol, pengen eruh duwikku opo wis cukup gawe tuku komik Asterix. Tapi akhire aku gak tahan meneh. Aku njupuk Juz ‘Amma terus marani ibukku sing lagi ngoreksi kerjaane mahasiswa-mahasiswane.
“Ma, aku pengen tuku buku, tapi gak eruh duwikku cukup opo gak. Soale jarene wong sing seneng ngitung-ngitung duwik iku engkok mlebu neroko…. Tapi yok opo carane aku eruh aku duwe duwik piro?”
“Ha? Sik sik…. Mlebu neroko? Kok isok…. Jarene sopo?” Ibukku ndeloki aku.
“Lha iki ndik Juz ‘Amma…..”
“Oalaaaah….. Gak. Sing dikarepno iku wong-wong sing kikir…. Sing senengane nggolek duwik tok, sampek lali liya-liyane….terus masiyo duwike akeh, gak gelem nulungi wong liyo sing gak duwe duwik… ”
“Dadi aku oleh ngitung duwikku?”
“Oleeeh….
Wah, lego rasane. Maringono aku gak wedi meneh ngitung duwik. Tapi sakperlune ae, gak ben minggu koyok sakdurunge…. Jogo-jogo, cekne beneran aku gak bakalan dilebokno neroko….